Pamje nga grupi turistik i “Spitalit Ushtarak Universitar i Traumës nga Tirana”,
për një udhëtim dy ditor për Strugë, Ohër dhe Pogradec.
Shkruan Jola Doçi-Dibrani
Të festosh është normale, por të organizosh udhëtime është një medalje në vete. Edhe bordi drejtues i “Spitalit Ushtarak Universitar i Traumës nga Tirana”, në krye me stafin e tij drejtues, Dr. Arben Zeneli, shefi i urgjencës, Dr. Gjevalin Bushi si dhe shefi i kirurgjisë Dr. Skender Buci organizuan ekskursion turistik.
Iniciativës së tyre për ta festuar “Ditën e Mësuesit” dhe “Ditën e 8 Marsit” iu bashkuam të gjitha profilet nga ne, si mjek e deri të mirëmbajtësit e spitalit. Për hir të opinionit, po që nuk i komplimentojmë,besoj do u mbesim borxh me qe është një institucion me i specializuar dhe më i afti për sa i përket traumave me madhore qe ka shteti ynë. Dhe për hire të vërtetës duhen përshëndetur për punën qe bëjnë me përkushtim natë e ditë, orar e pa orare në shërbim të popullit në te katër anët e Shqipërisë, madje edhe nga Kosova, Mali i Zi dhe Maqedonia qe ia mësyjnë kësaj qendre universitare! Pikësynim i yni ishte për ta bere një ekskursion dy ditor, ku më mirë së në Strugën e bukur, qytet piktoresk. Po ashtu Liqeni i Stugës bashkon edhe dy qytete tjera të bukura Ohrin dhe Pogradecin si dy degë lisi të veshura me plot perla bukurish natyrore njëri në “Maqedoni tjetri në Shqipëri”?…
– Të rikujtojmë një fjalë popullore se bukurive të asaj ane iu ka ndërruar shtrati, por pritet qe të kthehet lumi në shtratin e vet pas 100 vitesh“, nga ndarjet dhe pazarllëqet e fuqive të huaja qe i krijuan Shqipërisë!!!
– Rruga dhe vargmalet qe i kaluam me një atmosferë kënge, humori dhe relaksimi nga bukuritë natyrore na u prish në pikën kufitare të “Qafë Thanës”. Aty ishte rrëmujë me pritje nga varg makinash dhe mjete tjera transportuese në hyrje dhe dalje nga Shqiperia për Maqedoni?. Mu kujtua se kam pas rastin ti shkeli shumë shtete të Evropës,por nuk ka as në administratë,as në rrugë me prit radhën nga rrëmuja e pa rregullsive. Më iku mendja me shumë pyetje, kureshtje, enigma, të vërteta e të pa vërteta nga një e kaluar historike, që po i përcjell popujt e Ballkanit edhe në shekullin e 21-të!!!
Kontrolli ishte i rrepte sikur i frikësohen realitetit te zhbërjes së Maqedonisë që e ka mbërthyer “Kolapsi i formimit të rrejshëm mbi shpatullat e popullit shqiptar”?. Shikoja me shumë kureshtje valvimin e flamurit maqedonas dhe flamujve të shumë shteteve, pos flamurit shqiptar që mungonte!?… Në vazhdim mu kujtuan informacionet për këto zona qe ofrojnë shumë mundësi për turizëm, ku mbizotërojnë përgjithësisht peizazhet panoramike, po ashtu na doli, u përballëm me Strugën e bukur, me Strugën e “Festivaleve të Poezisë dhe kulturës”, prandaj nuk gabuam qe këtë herë kemi zgjedhur pikërisht këtë zonë t’ja shijojmë vlerat e saj turistike.
Pamje nga këto tri qytete Struga, Ohri dhe Pogradeci,
që flasin vet me bukuritë dhe perlat e veta përrallore!
Arkitektura dhe kultet fetare i përngjanin atyre shqiptare, jo sllave siç i kane përvetësuar sllavo-maqedonasit etj?!…
Pas një shëtitje pak orësh ne Strugë u përballëm me shumë qytetar qe i pyesnim për diçka në gjuhen shqipe, edhe pse na kuptonin, përgjigjeshin shumë sakte, por në gjuhen maqedonishte, jo shqip!.
– Me të vazhduar rrugën për në Ohër gjithashtu arkitektura dhe kultet fetare i përngjanin atyre shqiptare, jo sllave siç i kane përvetësuar sllavo-maqedonasit etj?!…
Edhe Ohri si qytet na shoqëronte me bukuritë e veta deri të Kalaja dhe pika tjera turistike.
– Ishte shume tronditëse, as një mbishkrim nuk ishte akoma në gjuhën shqipe edhe se atje ne Struge janë mbi 80% popullata shqiptare? Për çdo ditë partitë politike shqiptare dalin me lloj, lloj deklaratash se jemi në procesin e barazimit me maqedonasit… Çuditërisht i shtrova një pyetje një qytetari te rëndomtë me ktheje përgjigje në një shqipe, por në dialektin gegë… Të them të drejtën u gëzova dhe i thashë zotëri të falënderoj, që dikush mori guximin të me përgjigjet në gjuhen e të parëve tanë… – Ai me tha “S’jam shqiptar zonjë, unë jam (Turqali), por e flas gjuhën shqipe…”
Kjo me habiti… “Turqali”… e ka mendjen të turqit sigurisht? – Gegërishten time të bukur, këtë gjuhë të engjëjve, ai e fliste në mënyrë prefekte.
– Më vrau në shpirt të shprehurit e tij… M’u kujtuan fjalë e Krishtit, kur i tha judës “Se para orës tre do me mohosh 3 here”… – Përse o popull shqiptar që jetoni në trojet tuaja të mbrojtura me gjakun e arbrit, keni frikë të deklaroheni se kush jeni dhe të “Jeni zotë të vetvetes dhe brezave që vijnë”…
– Nga doni tu vij liria… nga fryma e shenjtë, mos harroni… (tre gjëra të pamohueshme, “jeni në shtëpinë e tokën tuaj,jeni shqiptarë,jeni pasardhësit e pellazgëve dhe të pa mposhturit “Skënderbeut”…Ai kur erdhi në trojet e tij u shpreh (lirinë nuk u a solla unë, por e gjeta në mes jush)!. Përfunduam këtë vizitë turistike me një zemër të thyer filluam të kthehemi për Shqipëri. Për drekë ndamë kohën për në Qytetin e Pogradecit.
Edhe aty ishte një ditë e bukur që rrezet e diellit nga ujit e pastër të liqenit ndriçonte drejt në sytë tanë nga një kolorite shumë ngjyrësh. I përngjante një dite të bukur pranvere para kohe. Mbaruam edhe këtë ekskursion me mbresa të shumta dhe porosi që çdo shqiptar t’i vizitoj bukuritë e veta se vërtet në (shqiptarët duhet të krenohemi qe na takojnë neve dhe qe na i dhuroj zoti këto perla, bukuri dhe vende të shenjta).
Foto-Reportazh nga Struga – Ohri dhe Pogradeci 2018
