Fahri Xharra, 02.05.16 Gjakovë – Marrë nga IKVI.at
Ekzaltimi fetar i një lufte që perceptohej si luftë e shenjtë kundër të pafeve, kur Perandoria Osmane ngriti male me kufoma shqiptarësh, që shërbenin si legjitimim e përligjje e pushtimeve. Në librin “Kronikat e Tursun Beut”, vijnë dëshmi të panjohura nga kronikani i Sulltan Mehmetit II, pushtuesit të Kostandinopojës, Ballkanit dhe Shqipërisë.
Këtu më poshtë janë të plotë kapitujt për Shqipërinë, si shfaqet areali shqiptar në sytë e shkrimtarit turk, shërbëtorit dhe udhëpërshkruesit besnik të Sulltanit, Tursun Beu, ku përveç luftës, erotika dhe simbolizmi seksual është nënteksti pas çdo pushtimi dhe nënshtrimi të vendeve, popujve, mbretërve, kështjellave dhe qyteteve.
Fushata e sundimtarit Baba i Pushtimit në rojet etnike të Shqipërisë, nënshtrimi i rebelëve vendës dhe ndërtimi i fortesës së Elbasanit.
Në pranverën e vitit tetëqind e shtatëdhjetë (1466), flamujt-emblema të pushtimit – u vunë në lëvizje nga Edreneja. Kur tendat e fushimit të Sulltanit shtrinë hijen e tyre mbi fushën e qytetit të Manastirit, aty rendën nga të gjitha anët luftëtarët –të prirë prej fitores – për t’iu bashkuar ushtrisë perandorake, si ca lumenj të mëdhenj që lëshohen në det dhe, si dallgët e detit që venë e përplasen, u derdhën mbi Shqipëri. “Kasneci i gjendjes bëri të mbërrijë në veshët e mëkatarëve të pafe jehona e kërcënimit: “Omilingona! Futuni nëpër shtëpi që të mos ju shkelë Solomoni me trupat e tij! (Kurani 27:18)”.
“Me ndihmën e Zotit, më të Lartit pushtuan çdo strehë që mësynë dhe grabitën e plaçkitën kaq shumë pasuri të frymore e jofrymore, saqë djelmosha me tipare engjëllore dhe vasha me pamje hyrish, që vlenin tre a katër mijë aspra, krijesa të këndshme me tipare të tilla që mjaft që t’i shihje në fytyrë që të të ikte mendja, shiteshin veç për vetëm tre apo katërqind aspra.”
Pra, e lexuma një pjesëz të shkruar dhe të parë nga sytë e shkrimtarit turk, shërbëtorit dhe udhëpërshkruesit besnik të Sulltanit, Tursun Beu, “ku përveç luftës, erotika dhe simbolizmi seksual është nënteksti pas çdo pushtimi dhe nënshtrimi të vendeve, popujve, mbretërve, kështjellave dhe qyteteve.”
Tursun Beu shkruante: “Të tilla hyri që kushdo që i sheh në tendë kujton se është përnjëmend në Parajsë. T’i shihje kur mbi gjoksin tim dergjej, do besoje se në një trup dy shpirtra qenë. Të tillë djelmosha që, për atë Zot, në thonë se ka dhe më të bukur, gënjeshtra thonë.” ( shqiptari.eu )
Për krimet e Mehmet Fatihut në Shqipërinë e kohës, i gjetëm edhe shkrime tjera, kronika tjera të të njejtës kohë të tmerrit kur Perandoria Osmane ngriti male me kufoma shqiptarësh. Një dëshmitar i rrënimit të Perandorisë Bizantine nga turqit, ishte pra Mikael Kritobulos Për te dihet shumë pak. Sipas të gjitha gjasava kishte lindur në ishullin Imbros të Egjeut. Shumë pak kohë pas rënjës së Konstantinopolit, ai e kishte vizituar qytetin e rrënuar.
Për ne, i rëndësishëm është librit i tij i tretë historik “Historia e Mehmet Pushtuesit“ (Author: Michael Byzantine Critobulus (Μιχαήλ Κριτοβούλος 1410 to 1470), “History of Mehmed the Conqueror” ) në të cilën gjër e gjat përdhkruhet tmerri i ushtrisë së sulltanit në pushtimin e Shqipërisë.
Për t’u cekur është se historiani Kritopulos shqiptarët i quante Ilirë. (When speaking of the Ottoman campaigns in the Peloponnese and the Illyria /Albanian resistance against them he identifies them consistently with the Albanians as Illyrians, as he describes the utter destruction Mehmet made in the area…)
Referencat:
http://www.britannica.com/biography/Michael-Critobulus
http://illyria.proboards.com/thread/37424/albanians-illyrians
