Mathieu Aref
Rreth librit të ri mbi Pellazgët, që është në përgatitrje për botim!
1) Historia e Greqisë e falsifikuar nga vetë pushtuesit helenë antikë të PELASGJISË, të cilët pushtues uzurpuan, përvetësuan dhe monopolizuan civilizimin pellazg, kulturën e tyre, gjuhën e tyre dhe legjendat e tyre. Në këtë civilizim autokton ata kanë bërë modifikime, manipulime dhe ndërhyrje të ndryshme specifike ndaj origjinës së tyre semito-egjiptiane (PO “semito-egjiptiane” më prova mbështetëse). Po këta helenë u përpoqën dhe shpesh arritën të fshijnë ose të eliminojnë të gjitha gjurmet të civilizimit, që u paraprinë atyre dhe që ata uzurpuan.
Ata krijuan një PËRMBYTJE (legjëndë) atë të Deukalionit (Noeu/Nuhi helen), i cili shkatërroi GJITHÇKA, që ekzistonte PARA për të krijuar një PAS, që ka përbërë civilizimin “Helen”, që mori emrin e djalit të Deukalionit HELLÊN, ku u krijuan gjenealogji të reja të ndërthurura me atë të mitologjisë Pellazge. Kjo është arsyeja pse edhe sot ka shumë pak gjurmë të civilizimit pellazg.
Por mbetjet të rralla janë të rëndësishme dhe kuptimplote: Zeusi jo grek, Iliada dhe Odisea jo greke, Mikenasit jo grek… Sidoqoftë, krimi nuk ishte i përsosur, sepse disa elementë që i shpëtuan censurës së pushtuesve helenë si dhe ngathtësia (gafet), paqartësitë, mospërputhjet dhe të gjitha kontradiktat ose manipulimet e tjera, që zbulova më lejuan të rindërtoj enigmën e ndërlikuar nga helenët e lashtë.
2) E njëjta histori është miratuar dhe përhapur verbërisht në të gjitha manualet shkollore, universitare dhe enciklopedike të Historisë në të gjithë anët e botës nga shumica e autorëve MODERNË, veçanërisht nga ata të shekullit të 19-të, një histori e manipuluar tashmë nga Helenët e LASHTË. Kjo është historia që kam denoncuar për më shumë se pesëdhjetë vjet. Ndërsa praktikisht GJITHÇKA është thënë nga AUTORËT E LASHTË : ndonjëherë qartë (sidomos nga Hekateu i Miletit, Herodoti …) dhe shumë shpesh në filigran, midis rreshtave, shumë sugjerimeve, aluzioneve ndjellëse, manipulimeve të ndryshme, etj…
Por mbi të gjitha janë kontradiktat e shumta, paqartësitë, ngatërresat, mospërputhjet, ndërhyrjet e ndryshme, gabimet, gënjeshtrat dhe manipulime të tjera: kjo është në sajë të studimeve të mia të gjata, analizave të hollësishme dhe të thelluara, ballafaqimeve dhe krahasimeve të teksteve të ndryshëm … që unë isha në gjendje të ZBULOJA anën e fshehur dhe të gjitha manipulimet të historisë të civilizimit grek (helen).
Nuk po e lavdëroj vetën : askush në gjithë botën nuk e ka bërë këtë studim i përkryer psëdhjetëvjeçare.
Unë nuk do të bëj ndonjë koment të thelluar ose të humbas kohën time, duke iu përgjigjur pyetjeve të lehta dhe të parëndësishme, faleminderit për mirëkuptimin tuaj.
Të gjitha emigracionet gjithnjë paraqesin problemin e integrimit, asimilimit dhe, me kalimin e kohës, zhdukjen e grupit etnik të origjinës, braktisjen e atdheut dhe çfarëdo janë popujt e prekur. Sipërfaqja e hapësirës shumë të gjerë Pellazgo-Trako-Ilire është zvogëluar seriozisht nga pushtimet të ndryshëm. Sot ekziston vetëm bërthama qendrore që është kursyer për mijëvjeçarë deri më sot : Shqipëria, Kosova dhe një pjesë e madhe e trojave përreth (Maqedonia, Mali i Zi dhe Epiri i Jugut (Çamëria) dhe disa xhepa të shpërndara në të gjithë vendin. Kjo është gjithçka që mbetet të kompleksit të madh Pellazgo-Thrako-Ilire, një territor i cili shtrihej nga dy brigjet e Danubit deri në Greqi dhe nga Adriatiku në Detin e Zi për shkak, natyrisht, të okupimeve të ndryshme të huaja që zvogëluan këtë hapësirë të pamasë në formën e saj më të thjeshtë. Pushtimet e huaja, problemet e jetesës dhe luftërat e ndryshme kanë shkaktuar dëme të mëdha sa në nivelin shoqëro-kulturor, shoqëro-psikologjik, gjenetik, gjuhësor, ashtu edhe në planet gjeopolitike dhe migratore.
Pellazgët dhe pasardhësit e tyre të fundit, Thrakët dhe Ilirët, shpesh emigruan, veçanërisht në Evropën Jug-Lindore trojat e tyre të origjinës, në Itali (Etruskët, Japigët, Mesapët… shumë më vonë Arbëreshët e Kalabrisë dhe Siçilisë). Në veçanti, ata u dhanë romakëve dhe bizantëve më shumë se njëzet perandorë dhe osmanëve shumë burra shteti : Atatürku (reformatori më i madh modern i Turqisë), Köprülü dhe disa personalitete të tjera turko-osmane duke përfshirë shumicën e guvernatorëve të Vilajetëve të përandorisë osmane, vezire, arkitekte të njohur përfshirë Sinan Pashën, etj. Ata i dhanë Egjiptit Mehmet Ali Pashën reformatorin e madh të epokës moderne dhe Tunizisë Habib Bourgiba reformatorin më të madh, etj, etj. Por të gjithë këta burra të famshëm iliro-shqiptarë çfarë kanë bërë për atdheun e tyre : asgjë.
Të gjithë këta njerëz menduan vetëm për veten e tyre nga egoizmi, egocentrizmi dhe megalomania. Nuk është për t’u habitur të kuptosh se Grekët e lashtë i kishin kualifikuar Pellazgët si “lejlekët” / “pelargos”, zogj shtegtarë (lojë fjalësh fonetike të bazuar në emrin e “Pellazg”) : “popull endacakë” … si “lejlekët” migrator. Më në fund për të kurorëzuar të gjtha që nga rënia e Murit të Berlinit dhe të komunizmit më shumë se gjysma e popullit shqiptar punon, jeton, pasurohet dhe martohet jashtë atdheut ! Unë nuk guxoj as të mendoj se është një transmetim gjenetik … por ky është fakti ! Është vërtet kurioz, e trishtuar dhe zemërthyer.
Pushtimi i huaj më serioz dhe më i gjatë ishte ai i Perandorisë Osmane … gati pesë shekuj. Kjo është padyshim plagë e vërtetë që kombi pellazgo-shqiptar mbetet ende mbrapa. Nuk do ta ngarkoj me detaje të tepërta ose dytësore. Në të vërtetë trashëgimia më e rëndë e këtij okupimi osman nga i cili gjithmonë ka vuajtur grupi etnik shqiptar ishte futja, në mesin e popullatave shqiptare të shpërndara në Ballkan, e një feje (Islami) dhe një kulture turko-arabo-myslimane. E papajtueshme me shqiptarin evropian, më përkatësinë etnike, ndikimin në karakterin tipik pellazgo-shqiptar, feja krishtere (katolike dhe ortodokse) pastaj traditat dhe zakonet turko-arabo-myslimane.
Kjo gjithashtu shkaktoi shumë përzierje etnike, martesa të përziera të një pjese të popullit pellazgo-shqiptar, futjen në gjuhën shqipe të shumë termave turko-arabe dhe përdorimin e emrave dhe mbiemrave me bashkëtingëllore myslimane, etj. Nga ana gjuhësore, disa fjalë turko-arabe janë kaq të rrënjosura sot në gjuhën shqipe, saqë janë të pathyeshme dhe ende nuk kanë ekuivalente në shqip të cilët ekzistonin, pa dyshim para okupimit, por që përfunduan duke u zhdukur nën peshën e pesë shekujve.
E bëra këtë pak mënjanë në formën e një përmbledhjeje të historisë, migrimeve dhe keqbërjeve të okupimeve të huaja, përpara se të trajtoja një temë tjetër shoqëruese të imigracionit që është përsëritur për më shumë se 2000 vjet (2055 vite të saktë) dhe që i bën Shqiptarët të largohen nga Shqipëria në kërkime të pazakonta, e atë çfarë nuk e dinë, të një El Dorado, të një famë … në dëm të atdheut që po zbrazet gjithnjë e më shumë, i cili bëhet i rraskapitur, i cili do të gjeneroje më shumë përzierje dhe që do të përfundojë – mbase – duke qenë i pushtuar nga popullatat e vendeve të privuara të botës së tretë … dhe një ditë nuk do të ketë më Shqipëri por ndoshta një “Albanistan”! Nga ana ime nuk ka absolutisht asnjë shfrenim ose herezi, por mund të jetë realitet nëse nuk e ndalojmë këtë hemorragji njerëzore. Ndërsa kemi një nga vendet më të bukura të Evropës, burimet minerale, hidrolike, bimore medicinale dhe burime të tjera të të cilave janë të pasura dhe të shumta. Nëse Shqipëria do të kishte përfituar nga shumë investime të huaja që nga viti 1912, nëse nuk do të kishte pasur 45 vjet diktaturë komuniste, ajo do të ishte bërë një tjetër Zvicërr të Evropës.
Tani i kthehem asaj që dëgjova këtu pikërisht nga dy gra (mikesha virtuale… ka ndoshta të tjera që nuk u shprehën) të cilat kritikuan mënyrën time për të parë situatën aktuale në Shqipëri, imigracionin dhe kryqëzimet (përzierjet) e ndryshme dhe duke marrë veten, pa dyshim, për një konservator ose një origjinal i moshëm, unë do t’u them atyre se uroj që kur të kenë moshën që të kenë një mendje kaq kritike, kaq moderne, gjithashtu patriotike dhe me analiza të pagabueshme që nga sa është e menduar mirë dhe e arsyeshme. Kuraj pra zonja !
Ô zonja duhet të dini se gjatë fëmijërisë sime, adoleshencës dhe deri në moshën 23 vjeç kam jetuar në Egjipt në një mjedis kozmopolit, ku ishte një nga kolonitë më të rafinuara dhe moderne shqiptare në pellgun e Mesdheut. Kështu që unë nuk jam një malok apo një analfabet i prapambetur. Kur arrita në Paris në 1961 u ndjeva edhe më modern se francezët dhe fola frëngjisht shumë më mirë se shumica e francezëve.
Unë që nga ajo kohë nuk kam ndryshuar thellësisht (tashmë i kisha gjenet e mia të lindura dhe arritjet e mia të para) por u përmirësova, mësova edhe më shumë falë përvojat e mia të shumta dhe peripecitë e jetës …gjithë këto më kanë ndihmuar të jem ai që jam sot dhe mund të them ti nuk kam turp nga vetja ime Kur më thoni se ne jetojmë në një botë të “globalizuar” duhet të dini se edhe kur isha i ri nuk ndoqa kurrë një “modë” por ishin të “tjerët” që përfunduan të visheshin si unë ! Ata që më kanë njohur që nga fëmijëria ime e dinë shumë mirë se kush jam dhe çfarë kam tjenë : i njejti. Prandaj nuk është sepse ekziston një modë, një globalizim, një homoseksualitet galopant, apo që martesat e përziera po përhapen që është e nevojshme të bëjmë si të tjerët apo si shumica… Unë kurrë nuk kam bërë si të tjerët dhe kjo është arsyeja pse unë mbeta si jam me një karakter të fortë, një kokë të plotë, një rezistencë të madhe dhe nga të gjitha pikëpamjet.
Unë votova kundër Bashkimit Evropian aktual sepse për mua një Evropë federale ose mbikombëtare nuk i shkonte për shtat kontinentit tonë të vjetër me shumë kombe, kultura dhe gjuhë të ndryshme, shumë tradita, etj. Nuk jemi ne SHBA një vend ku pushtuesit evropian zaptuan një shkretëtirë më Indian që i masakruan ! Unë nuk jam një ANTI Evropian, por një Anti-Federal dhe për një Evropë të KOMBËVE, që do të thotë se secili shtet është “sovran” në shtëpi pa një fuqi qendrore (Bruksel) i cili dikton urdhrat e tij dhe dëshirat e tij, jam për një ushtri të përbashkët, marrëveshje shumëpalëshe aq në planin ekonomik, industrial, tregtar, etj, etj. E gjithë kjo për të thënë që unë nuk jetoj sipas ajërit të kohës : Unë kam një kokë për të menduar, të reflektuar dhe të mos jem si të tjerët, apo të bëhem papagall ose të jem kopja e askujt.
Ja pra Ô zonja kush jam dhe nqs se nuk isha çfarë jam nuk do të kisha studiuar dhe punuar për pesëdhjetë vjet për të bërë atë që të tjerët nuk e kanë bërë kurrë. Unë jam zhytur në të gjitha artet (poezi, pikturë, fotografi, filosofi, psikosociologji, etj.) dhe në shumë sporte dhe kam punuar në shumë profesione (menaxhimi i fabrikës së endjes/tisazh, industria e çelikut/metalurgji, administrim, menaxhim biznesi, import-eksport), etj. Po të isha ndonjë person budalla, i paarsimuar dhe i paaftë nuk do t’i kisha bërë të gjitha këto. Kur debatoj më dikë unë jam një polemist i rreptë dhe kur më sulmojnë është më mirë për sulmuesit të largohem prej meje, përndryshe rrezikojnë të kënë një çerek ore të keqe. Unë gjithashtu di të jem i durueshëm, i sjellshëm, i dobishëm dhe i dashur. Ky është njeriu dhe intelektuali që unë jam.
Kjo do të thotë gjithashtu që unë i njoh gratë që shumë shpesh i kam mbrojtur në mënyrë që ato të kenë të njëjtat të drejta dhe detyra si burrat. Fatkeqësisht, shumë gra sot dëshirojnë me çdo kusht të imitojnë burrin, të jenë si ai, ndonjëherë të vishen si ai, të bëjnë një punë burrash që kërkon shumë forcë që nuk korrespondon me natyrën e grave …: ka gra që nuk dinë të mbeten femërore sikur të jetë feminiteti degradues ! Gruaja duhet të mbetet grua ligjet ekzistojnë për ta mbrojtur atë nga sulmet, përdhunimet, etj. Por, vërtetë, disa burra janë të neveritshëm ndaj grave, nuk i respektojnë ose nuk u ndihmojnë ose sjellën shumë keq më te. Kjo është arsyeja pse disa (madje shumë) gra i lejnë/braktisën burrat dhe përfundojnë duke rënë në krahët e një gruaje (më shumë se 40 vjet më parë kam shkruar një ese të pabotuar për gratë homoseksuale) … Unë mund të flas për një kohë të gjatë për gratë, burrat, shoqërinë, moralin, etj.
Kështu pra po kthehem në temën tonë kryesore. Po, unë nuk jam për përzierjet/kryqëzimet pavarësisht nga globalizmi, kufijtë e hapur ku të gjithë bëhen të gjithë dhe së shpejti qeniet njerëzore nuk do të jenë më flokëverdhë, as të zeshkët, as të zeza … por… gri ! Dhe për historinë e pellazgo-shqiptarëve që skicova më lart, unë ende insistoj që ka akoma gjene nga populli më të lashtë të Evropës dhe se gjuha e tij mbetet pellazgo-shqipja dhe jo një lloj “esperanto”. Duke folur për gjenet, mund të them se disa shqiptarë nga veriu dhe pjesët disa pjesë të Kosovës të cilët kanë jetuar në malet e tyre të paprekshme dhe stërgjyshore janë shumë më të pastër se ata që banojnë në fushat, dhe qytetet në Ballkan, Itali, Spanjë dhe Portugal. Merrni shembullin e Italisë së Jugut dhe posaçërisht të Siçilisë e cila u pushtua për qindra vjet nga Fenikasit dhe Arabët : ata, për shembull, nuk mund të dallohen nga arabët e Tunizisë (jo shumë larg nga Siçilia) : një tunizian në Itali kalon praktikisht pa u vënë re !
Duhet të theksohet se në Francë, për shembull, martesat e përziera me arabë nuk zgjasin shumë dhe shpesh u nënshtrohen problemeve mjaft serioze (rrëmbimi i fëmijëve për t’i dërguar në vendet e tyre, etj.). Në Francë ka rreth 15 milion arabë dhe zezakë. Një matematikan ka përfunduar një llogaritje të frikshme : për pesëdhjetë vjet do të ketë më shumë arabë dhe zezakë sesa francezë ! Kjo është arsyeja pse unë nuk jam për përzierjen e tyre midis racave të ndryshme (s’ka shumë ndyshim mes shqiptarët që martohen me Gjermanë, Breton nga perëndimi i Francës-, Austriakë nga malet dhe kombe të tjerë me origjinë kelte : keltët janë vëllezër gjaku të Ilirëve)… është një përzierje që nuk me bezdis shumë. Së fundmi, duhet të dini se nëse dashuria midis një burri dhe një gruaje bazohet vetëm në seks është një dashuri e humbur : tërheqja fizike nuk është dashuri por fantazëm.
Shpresoj ta kuptoni pse nuk dua përzierje të theksuara të racave sepse kjo është ajo që i vret racat. Edhe një herë mund t’ju them se nuk jam racist por për “ruajtjen e racave” dhe nuk shoh pse duhet më i shkatërruar “racat” thjesht për të kënaqur një ideologji apo një fantazëm personal. Prandaj, për të gjitha këto arsye historike, gjuhësore, gjenetike, shoqërore dhe familjare kam dobësinë të besoj në origjinën e lashtë pellazgo-ilire të shqiptarëve dhe vetëm mund të krenohemi për të.
