“Çfarë?”, – më pyeti Maria, e cila e vërejti fytyrën time. “Asgjë, thjesht, më fal, më fal, më fal!”, qaja, nganjëherë edhe me zë. Ajo m’u afrua aq afër, sa e prekte hundën time me të sajën. “Nuk ka pse të vjen keq për mënyrën se si ndihesh.”, – më tha. “Pse po tregohesh kaq e mirë me mua?”, – e pyeta. “Më pëlqejnë djemtë e dobët.”, – ma ktheu…” Fragment nga romani “TI” i Ilir Muharremit.
