Mustafa SPAHIU
1.
(Thith – plagës helmin)
Vjen zog në kohën e tretë
më shënjestërojnë përtokësit
se njoh ngjyrën e frikës larvë
shtatë pash i kam rrënjët zgjim
në tokë e qiell me tre snajper
më qëllonin nën qerpik kënga
shtrojera e këngës m’i ndalë
arnave plumbat tuaj “dum-dum”
ku ka plagë e dritë aty jam i tëri
nuk do kridheni gjolit të gjakut.
2.
(Natë pa gjumë-kjo ëndërr)
Ndërrohet moti mbrëmjen e dua
lutjet e ditës dridhje të duarve
jam shelgje e kuqe midis lumi
degëve më ulen pëllumbat e
bardhë gugasin sa magjishëm
lumit të madh notoj me buzët
barkushet m’i mbushin frymë –
trari i shtëpisë së vjetër bëhet
urë s’ankohem për fatin dhiata
prapë mjegulla ikën nga Dielli.
3.
(Digjem në vetmi-pa mëkate)
Më jepni fakte qëlloni në zemër
as mos u dridhni sikur tarabeca
mos më ushqeni me dorë Jagoje,
ushqim i kam vargjet ndër lule –
sa bën koka e Mustafa Spahiut, se
i shpërndau bufat tanë të tradhtisë
ne jemi leshverdhë, kuqalosha qen
na i rrëzoi gotat gostisë me shqehët
do ia ham zemrën pa pikë loti, ai –
se ndalë rrugën kënget albatros.
4.
(Ngushëllim i bukur-egjër)
Me gërsheta ta lidhim djerrinës
t’ia gatuajmë bukën rreth unaze
ta mbërthejmë me shtjellë ndjesë
mos të kërkojë as nëpër malkurie
lisit pa qirinj hëna le ta qajë trishtë
t’ia shtojmë ndëshkimet gjarprit
të zi se luftonte me flatrat e vargut
paguar t’ia shtypim kobrës kokën
po nxjerr amfora të fundosura
dhe guaska me okarina ilire.
5.
(Bjeshkës së shtatë-gjuhë zjarri)
Zjarri dhe asgjë hirit thneglat
bëjë gjumë me katër sy radari
mëngjesit zgjohem me rruaza
të kuqe gjaku purpur shpresat
zgjatem në gishtërinjtë e syve
ta shoh si shërohet çmenduria
dema të shkordhur me ushujëza
mos shkoni ore somnambul
të tëra i keni: murtajën, mordjen pas
koronavirusin dhe shpirtin plot helme!
